273
شنبه
یازدهم مهرماه نود وچهار
دیروز توی سلف با سبا نشسته بودیم،داشتیم ازوضع واقعا افتضاح کلاس می گفتیم!
می دانید مشکل چیست؟
ورودی های قبل ما حسابی درس خوانند،ورودی های بعد ماهم حسابی درس خوانند!حالا مای بدبخت این وسط گیر کرده ایم و معروف شده ایم به درس نخوانی که چه بگویم عین بز به استاد نگاه کردن!!
حالا این ها را بی خیال،بحث این.نیست!بحث از آنجا شروع شد که سبا گفت مشکل اینجاست که همه ی پنجاه و چهار نفر.ورودی دقیقا همین اند!عین همند!مو نمی زنند باهم توی ویژگی های اصلی!انگار که.یکی رفته دانه دانه شان را پیدا کرده و آورده اینجا دورهم جمع کرده!بعد من گفتم می گویند هرکسی که در.زندگی می بینی را خودت انتخاب کرده ای قبلا ها!بعدترش یاد آن تیکه از فیلم شرلوک افتادم که دکتر واتسون بیچاره،وسط شرلوک و زنی که زنش بود و تازگی ها یک قاتل حرفه ای،گیر کرده بود و شرلوک ازش می پرسید این زن کیه؟او هم داد می زد که نمی دانم!بعد جواب شنید که من زنی هستم که تو انتخاب کرده ای!آنجا که شرلوک می گوید به دور و برت نگاه کن،بهترین دوستت یک کاراگاه روانیست!صاحب خانه اش قبلا یک باند قاچاق را اداره می کرده،دور و برت پر است از دیوانه،این وسط زنی که اتفاقا یک قاتل حرفه ای هم هست خیلی عجیب نیست!
حاضرم ان فیلم را دوباره و دوباره ببینم فقط برای این یک تیکه اش که محشر است واقعا!
بگذریم...داشتیم حرف می زدیم،من گفتم ولی این یک روی مثبت هم دارد،نشان می دهد همه شخصیت های قوی ای دارند!
بعدش من به آدم های زندگی ام فکر کردم،خب الان بارزترینشان لیلی و سمین هستند!که دقیقا می دانم از کجا آمده اند!لیلی مادر روشن فکرم است،با همان گیر و دارها با این تفاوت که.توی روابط اجتماعی برخلاف مادر خودم تشویقم می کند به بی پروا بودن،سمی اما شیوای منطقیست!منطقی که می گویم نه آن منطقی که شیوا بی منطق باشد،چطور بگویم؟بیشتر اهمیت می دهد و فکر می کند.
بقیه هم هستند،بعضی ها می توانند من باشند،من ضعیف تر،من قوی تر، منی که می خواستم باشم و خیلی هایی که دقیقا نمی دانم چرا هستند ولی می دانم که هرکسی،هرجای زندگی هرکی هست،دلیلی دارد برای آنجا بودن!
272
271
خلوت نشین خاطر دیوانه ی منی
افسونگری و گرمی افسانه ی منی
بودیم با تو همسفر عشق سالها
ای آشنا نگاه که بیگانه منی
دور از تو زندگی به چه کار آیدم که تو
جان منی و دلبر جانانه ی منی
هر چند شمع بزم کسانی ولی هنوز
آتش فروز خرمن پروانه منی
چون موج سر به صخره ی غم کوفتم ز درد
دور از تو ای که گوهر یک دانه منی
آن جا که سرگذشت غم شاعران بود
نازم تو را که گرمی افسانه منی
خالی مباد ساغر نازت که جاودان
شورافکنی و ساقی میخانه منی
ای دیده از سرشک غمش در شبان درد
لبریز شو که ساغر شکرانه ی منی
هر چند شمع بزم کسانی ولی هنوز
آتش فروز خرمن پروانه منی
چون موج سر به صخره ی غم کوفتم ز درد
دور از تو ای که گوهر یک دانه منی
آن جا که سرگذشت غم شاعران بود
نازم تو را که گرمی افسانه منی
خالی مباد ساغر نازت که جاودان
شورافکنی و ساقی میخانه منی
ای دیده از سرشک غمش در شبان درد
لبریز شو که ساغر شکرانه ی منی
محمدرضا شفیعی کدکنی
271
یکشنبه
پنجم مهر نودوچهار
امروز...امروز امروز امروز...
فکر می.کنم دچار بحران نوشتن شدم!دیگه دستم به نوشتن مسائل عادی و روزمره نمیره،دوست ندارم از چیزای کوچیک بنویسم!
حالا بگذار یک ساعت بخوابم،بعدش هم بروم کلاس مخابرات،برمی گردم ببینم با این بحران.چه می توان کرد!
...
شب...
آرامش شب...خنکای شب...بوی درختان کاج که می پیچد توی مشامت...
شب...
حس و حال غریبست رفیق،وقتی به مهتاب محاصره در ابر نگاه می کنی...غریب...
270
"میشه بخندید؟میشه بلند بخندید؟میشه به غمهامون بخندیم؟"
اینکه ساعت چهار صب از خواب بیدار شوی،بی خوابی بزند به کله ات،بروی برنامه ی شب پیش خندوانه را از آپارات ببینی،اینکه این جمله ها را از نویسنده ی خندوانه بشنوی... این می شود یک حس خاص که تا ساعت دوازده شب که نمی توانی چشمانت را از خستگی باز نگه داری،توی وجودت می ماند!حسی شبیه یک لبخند غمگین...
پ.ن:خیلی احساساتی و تاثیر پذیر شدم،می دونی؟حس می کنم باید به خود سابقم برگردم