271

خلوت نشین خاطر دیوانه ی منی

 افسونگری و گرمی افسانه ی منی

بودیم با تو همسفر عشق سالها

ای آشنا نگاه که بیگانه منی

دور از تو زندگی به چه کار آیدم که تو

جان منی و دلبر جانانه ی منی

هر چند شمع بزم کسانی ولی هنوز

آتش فروز خرمن پروانه منی

چون موج سر به صخره ی غم کوفتم ز درد

دور از تو ای که گوهر یک دانه منی

آن جا که سرگذشت غم شاعران بود

نازم تو را که گرمی افسانه منی

خالی مباد ساغر نازت که جاودان

شورافکنی و ساقی میخانه منی

ای دیده از سرشک غمش در شبان درد

لبریز شو که ساغر شکرانه ی منی

هر چند شمع بزم کسانی ولی هنوز

آتش فروز خرمن پروانه منی

چون موج سر به صخره ی غم کوفتم ز درد

دور از تو ای که گوهر یک دانه منی

آن جا که سرگذشت غم شاعران بود

نازم تو را که گرمی افسانه منی

خالی مباد ساغر نازت که جاودان

شورافکنی و ساقی میخانه منی

ای دیده از سرشک غمش در شبان درد

لبریز شو که ساغر شکرانه ی منی

محمدرضا شفیعی کدکنی